Dwa tygodnie

 

Jakoś w końcu listopada 2020 zadzwonił pewien miły Pan. Pan z Panią zaadoptowali jednego z moich kotów, potem do rodziny poszedł drugi. Pan dokarmia kilka kotów w  okolicy, zapoznał się z klatką łapką i skrzętnie ją wykorzystał - i  wykorzystuje w  miarę potrzeb. Jednym słowem pełny pozytyw. Pan ma oczy szeroko otwarte - na przejażdżce zauważył kocie siedlisko - budki i stołówkę, przy niej dwa koty - czarnego i  pingwina, zadzwonił.

HARRY HARISON

 

Wczesnym latem 2018 łapałam koty na Mateusza - Jarowej, odnowiła mi się wtedy kocia znajomość z mieszkającą w tym rejonie Martą. Zgłoszone tam były wtedy dwa czy trzy kociaki, złapały się co najmniej trzy mioty i sporo dorosłych - nie bardzo już pamiętam, dociekliwych zapraszam do tekstów z tego okresu,

Kociaki - te, które udało się uratować i oswoić - znalazły domu, został Harry. Wiem, że łatwo nie będzie, ale może…. Tekst wysłała mi Marta jako ogłoszenie, ale czemu nie zrobić z tego mini-opowiadanka?

 

 

CZEŚĆ DRUGA - temat trudnych decyzji - czyli usypiania kotów.

Aksamitka, Bambo, Puszek - koty z Drukarskiej. Rok 2010, nieporadne matka i  córka, kilkanaście kotów, zniecierpliwieni zapachami sąsiedzi - i wielka akcja pomocy, dokładnie opisywana na forum.miau.pl, na blogu też o niej wspominałam w opowiadankach o tych kotach. Kilka lat temu umarła matka, chyba w 2018 córka, Aksamitka trafia do mnie tuż przed śmiercią córki, Bambo - już po. Dwa nieco młodsze koty pozostałe z tej grupki z 2010 - znalazły domy

Decyzje - cz.1

 

Tytułem wstępu - pisałam ten tekst napędzana przykrymi uczuciami rozżalenia i  złości. Ale widać pisanie ma moc uzdrawiającą emocje, bo jakoś koło 10tej strony doszłam do wniosku, że to może być raczej tekścik ze wskazówkami dla zwierzolubów. Rozstanie ze zwierzakiem - każdym, nie tylko swoim - jest bardzo smutnym i silnym przeżyciem. Bardzo trudno taką decyzję podjąć, zawsze gdzieś kołacze się cień nadziei… Przeważnie złudnej…

ASK@ pisze. Nie ma zdjęć. I nie o kotach, jeno o dniu codziennym.

Trzy tygodnie na gigancie

 

Jesienią 2016 Paweł i Gosia z Warszawy adoptowali ode mnie Kalinkę - kocie nieszczęście, rzucane m.in. o ścianę. Pisałam o niej w tekście „Dwie szylkretki”. Kalinka przeżyła z nimi dwa szczęśliwe lata - odeszła na PNN. Kontakt został.

Jaskier

 

Rudego Borka-Kalonka z sepsą i hemobartonelą pamiętacie? Pewnie trochę. To przypomnę - trafił do mnie w końcu maja w stanie mocno takim sobie. Udało się - ze śladów została tylko niesymetryczne oczko - nad nim też był postrzał, dawniejszy.

Borek - siła złego na jednego

[URL=https://www.fotosik.pl/zdjecie/c6f48609a4c917e7][IMG]https://images92.fotosik.pl/384/c6f48609a4c917e7med.jpg[/IMG][/URL]

Wiecie już z tekstu „Myszka  -  szok za szokiem” że trafił do mnie w sobotę 2020.05.30, że po prostu leżał gdzieś na działce, że dziwnie, ale kosztownie potraktowano jego i znalazczynię w lecznicy, że w niedzielę było gorzej i trafił do „mojej” zaufanej lecznicy.

Myszka - szok za szokiem

No tak, szok.

Bo ledwo co - we wtorek 2020.05.26 - napisałam o Myszce, a tak wygląda Myszkowa skarbonka:

2020-05-27	Agnieszka B. Łódź	30,00 zł
2020-05-27	Elżbieta Ch. Łódź	350,00 zł
2020-05-27	Sandra G. Łódź	500,00 zł
2020-05-27	Tomasz B. Warszawa - od Drapak7	20,00 zł
2020-05-27	Alicja Joanna Z. Łódź	30,00 zł
2020-04-06	Sara U. Łódź	100,00 zł
2020-04-02	Anna M. Łódź	100,00 zł
2020-04-02	Alicja Joanna Z. Łódź	20,00 zł
	RAZEM	1 150,00 zł
	FAKTURY	704,00 zł

Myszka…. czy warto?

Zawsze się nad tym zastanawiam, kiedy wchodzi mi w ręce kot w złym / tragicznym stanie? Czy warto pieniądze, których nie ma, przeznaczać na ratowanie kota, który albo ma minimalne szanse na przeżycie, albo podobne na godne życie, a praktycznie żadne na adopcję - czyli na kilka miesięcy, czasem lat, zajmie miejsce w dt, będzie generował koszty, nie pozwoli na ratowanie kota z większymi szansami.

Więcej szczęścia niż rozumu

Generalnie nie lubię - przynajmniej teoretycznie - pakować się w beznadziejne sytuacje. W trudne - nie to, że lubię, ale czasem się udaje. Ale beznadziejne? Szczególnie kiedy trzeba szarpać się z ludźmi - bo z kotami szybciej sobie radzę/

Czasem mnie podkusi…

Nowe życie małej Gąski

opowiedzieli Ania i Michał

Mała czarna Gąska, zwana też niekiedy Małpką, przybyła do nas dokładnie rok temu, pewnego burzowego wieczora i niemal od razu zniknęła w bezpiecznym schronieniu za kanapą. Nie widywaliśmy się zbyt często przez następne tygodnie. Trafiła do nas po zaledwie kilku dniach w domu tymczasowym i wcześniej nie miała zbyt dużo do czynienia z ludźmi.

Lecą żurawie...

Ulica Żurawia - okolice Rynku Bałuckiego, trochę bloków, trochę starych kamienic. No to już wiecie - na stołówkę pani M. przychodzą i koty wolnożyjące, i koty wychodzące, i koty wyrzucone. Jak je odróżnić? A zgaduj zgadula. Znamy się od lat, ciągle pojawia się coś nowego, kiedyś pomagałam łapać ja - pani M. z wielkim trudem chodzi, potem długie lata pomagała p.Łucja, a teraz, kiedy wyjechała - znów ja.

Po prostu Myszka….

Nie mam pomysłu na tytuł… Nie mam pomysłu na nią…. Chińskowirusowe klimaty, brak sterylek miejskich - tak tak, tak ustaliły światłe władze naszego miasta, mimo środków z budżetu obywatelskiego. Animal Patrol, który odmawia interwencji, bo wg nich schronisko odmawia przyjmowania zwierząt…

Zwroty

Zwroty z adopcji - wszyscy wiecie, co to znaczy. Stres dla dt - bo nagle trzeba gdzieś upchnąć kolejnego kota. Stres - bo tak naprawdę nie wiadomo, dlaczego ten zwrot. Pretekstem przeważnie jest alergia, z tym trudno dyskutować, szczególnie jeśli to alergia dziecka. A prawda? Bardzo różna. Np. adoptowany kociak niewykastrowany wcale albo niewykastrowany w porę - i znaczy. Przestał być słodką kuleczką.