Bo sporo osób nie rozumie, co to chip. Więc łopatologicznie - chip to elektroniczne ziarenko ryżu z wpisanym numerem. Ziarenko zakłada się pod skórę zastrzykiem z trochę grubszą igłą. Zwierzak ma chipa. Na razie z tego nic nie wynika. Żeby wynikło, numer ziarenka trzeba wpisać w bazę chipów, baz jest kilka, najpopularniejsza to SAFE ANIMAL. Wpisujemy numer chipa, dane kota i swoje dane - dane kota są mało istotne, ważniejsze właściciela - jest miejsce na imię i nazwisko, adres, telefon, najlepiej dwa, pesel itp. System pyta, które dane mają być widoczne - najlepiej zaznaczyć telefon.
Kotów oczywiście dotyczy - tych znalezionych. Czasem ktoś szuka, czasem nie. Zgodnie z prawem znalazca ma obowiązek szukać właściciela, choć dla mnie z logiką trochę się to kłóci.
Bo znaczy zgarniam kota, pędzę z nim do weta - chipa odczytają za darmo, ale dojechać trzeba za coś, za bilet tramwajowy, za paliwo… No dobra, groszowe sprawy. Ale u weta odpchlenie i odrobaczenie, bo bez tego do domu nie zabiorę - kocia menażeria mi wystarcza, pchlej nie chcę. Często leczenie - bo przeważnie te znajdki już kilkoma dniami na ulicy są sterane nieco, szczególnie w chłodne dni, więc leczenie - też nie darmo. I do tego mam sobie dokładać rozwieszanie ogłoszeń - druk (koszty) i latanie po okolicy (czas i zelówki)?
Chyba jednak najgorsze jest zbieractwo zwierząt - bo przeważnie zbieracze nie pozwalają sobie pomóc, nie są w stanie zwierzaków leczyć - i nie tylko z powodu braku pieniędzy, po prostu nie są w stanie zauważyć w porę choroby. Nie są w stanie każdego choć raz głasnąć - a oddać nie chcą, bo gdzie im będzie lepiej…
