Najpierw zakupili jedno. Natychmiast uznałem, że tylko ja zasługuję na luksusowe sny. Nie dopuszczałem Dusi. W końcu to nie ona jakieś defekty zdrowia posiada. Cieszący się pełnią sił niech śpią gdzie ja nie chcę. Opiekunowie uznali, że koteczce też należy się wygoda i szybciutko spełnili jej marzenie. W domu pojawiło się drugie cudo. Roboty miałem i ruchu sporo. Latałem od jednego spanka do drugiego i pilnowałem żeby koleżanka się na nim nie położyła. Czasem jak się kładłem to wiecie, że powieki same mi się zamykały i choć starałem się być czujny jak żołnierz na warcie to odpływałem w sen. Sprytna Dusia to wykorzystywała i odpoczywała sobie na nowym legowisku. Taki styrany bywałem, że zapominałem o graniu, śpiewie tęsknym wyrażającym egzystencjalne lęki. Ludzie byli najbardziej zadowoleni z tej ciszy nocnej. Halinka nawet łypała podejrzliwym okiem na mnie, czy aby wszystko ze mną w porządku. Wziąłem się w garść i odpuściłem sobie pilnowanie spanka. Za to nocą, za to nocą koncerty zacząłem wydawać z taką werwą i tak głośno, że nawet psy się budziły, a anioł, który daje mi ukojenie blaskiem delikatnym wyczerpał sobie baterie. Już ma nowe. Zawsze w ciemne, zimowe noce dopada mnie lęk. Wydaje mi się, że świat się kończy, więc w tym przerażeniu miauczę jakby mnie ze skóry obdzierali. Wydaje mi się, że wszystko dobre znika. Halinka, Jurek, jedzonko, ciepło i zostaję ja sam- Mamrotek i kosmos przeogromny. Tylko śliczna, podświetlona anielska figurka potrafi skutecznie walczyć z moimi katastroficznym wizjami, nie pozwala im się ujawnić. Takie proste prawda? Łapać sobie w życiu to co dobre i jasne, a nie szukać dramatów, czarnych chwil i żyć nimi długo. Jak wyłażą demony to poszukajcie sobie czegoś co wam serce smutne ucieszy. Dobry wiersz, piosenka, wspomnienie lub kawałek biszkopta pieczony z myślą o kochanych psach. Ostatnio dużo trzeba tych pocieszanek. Świat według Halinki wariuje, więc zaraz położę się na jej kolanach, ona weźmie książkę , a ja poturkoczę jak to kotkot. I jest szczęście.
Pokaż aniołka :) może i mnie pomoże :)
OdpowiedzUsuńOj Mamrotku , jak dobrze że napisałeś już się uspokoiliśmy , że u Ciebie wszystko w porządku. Pokaż tego aniołka to i nam pomoże.Bo Wiesz nasz duży to stale gdzieś się włóczy całe dnie ,jak to kocur na wolności i tylko pańcia z góry przychodzi nam dać jeść . U niej też mieszkają kotki i jak ona pójdzie do pracy to tak sobie koncertujemy, aż psy się przyłączą te mieszkające u pozostałych sąsiadów .Tobie Mamrotku z Ewą to dobrze , ona myśli po kociemu a nasz Marek cóż, zrobił nam taką wieżę z pudełek . ale na górze tylko jedno pudełko i to małe dla jednego kota. Nas jest czwórka , trzech braci i siostrzyczka . Wiesz jaka była gonitwa i bijatyka o miejsce na górze . Bo kto by chciał leżeć na dole.Marek to ustawił jak wrócił z tych swoich wojaży o 2 w nocy . Dobrze , że u nas grube mury i wyciszona podłoga to tylko sąsiedzi pod nami nie spali .Przy okazji potłukliśmy lampę i szafkę z książkami . Zuzię już trzy dni boli kark, od spadającego albumu , a Kubusia ucho , bo go Michaś przez pomyłkę ugryzł . Aniołek potrzebny natychmiast . Pozdrawiam ,Aleks Michalinka
OdpowiedzUsuńPs
Tak nasz Marek zna się na kotach , że jak sąsiadka nas przyniosła w pudełku z parku , to dał mi na imię Michalinka . Mnie 200% kocurowi.Dopiero Pani weterynarz mu powiedziała , że to podłość tak nazwać kocura, no i dopisał mi Aleks do książeczki , ale ja już się do tej Michalinki przyzwyczaiłem , bo czy maleńki kotek wie jakie imię powinien nosić chłopiec a jakie dziewczynka ?
U nas w całej kamienicy wszyscy mają zwierzaki to dla nas został tylko Marek - bo on nie lubi zwierząt w domu i ich nie miał , ale musiał się poświęcić.
Fajny ten Wasz Marek... I sąsiadka też :) A może pomiauczcie mu, niech o Was opowiadanko napisze - pomożecie mu trochę, bo pewnie będzie trzeba - a czqwórka Was, jest o czym pisać - dawajcie na bloga - trzeba wysłać iktotumruczy@gmail.com. I zdjecia koniecznie - Wasze, nie Marka.
OdpowiedzUsuń