Dlaczego lepiej adoptować dwupak???

Kazała mi Ewa napisać w punktach dlaczego lepiej adoptować dwa koty razem.

Skąd ja mam to wiedzieć?

Najpierw przez kilka lat miałam jednego kota; i szczerze mówiąc, nie było się czym zachwycać. No, owszem, czasem dawała się pogłaskać, czasem trzeba było iść na szczepienie, ale była – jakby jej nie było.

Potem zauważyłam, że przytyła., że już się nie chce bawić, że jest smutna ( bo to widać po kocie).

Postanowiłam jej sprawić towarzysza.

Przybył uroczy, czteromiesięczny (mniej więcej) kocurek.

Rozmruczany, śpiewający, udeptujący, przytulasty.

Pokochaliśmy go wszyscy natychmiast, choć nie był rasowy, ani rudy, ani piękny, ot, zwykły buras.

Ciężko było. Księżniczka nie chciała się dzielić ani nami, ani niczym.

Bardzo żałowałam, że wcześniej nie adoptowałam drugiego kota.

Potem na mojej drodze stanął ciężko chory kociak, miał być tymczasem, ale nie chcieliśmy się z nim rozstać, więc został.

Teraz dopiero wiem, co to znaczy mieć koty.

Teraz to doceniam.

Każdy jest inny.

Jeden kot lubi laserek, drugi woli patyk z piórkiem, a trzeci aportuje piłeczki.

Zazwyczaj dwa koty witają nas, gdy wracamy do domu.

Zazwyczaj jeden śpiewa, a drugi nadstawia się do głaskania.

A co robi trzeci? Śpi, oczywiście!

Wszystkie są ciekawskie i zawsze przy wszystkich czynnościach mam asystę – nawet gdy robię np. sałatkę.

Mysza uwielbia wołowinę, Miluś indyka, a Kacper wszystko ot taki sobie kot-odkurzacz.

Żaden z moich kotów nie jest smutny, choć czasem się kłócą.

Bawią się razem, biegają, śpią obok siebie.

A cóż my z tego mamy?

Dysk w komputerze zawalony zdjęciami.

Towarzystwo przy każdej czynności.

Brak owadów w domu.

Miękkie futerko pod dłońmi.

Rozkoszne mruczenie.

Urocze gruchanie przy miskach.

Kiedyś osoby mające koty uważałam za nieco dziwne.

Myślałam zgodnie ze stereotypami, że koty są samotnikami, że przywiązują się do miejsca, nie do ludzi, że gdzie im tam do psów!

Teraz wiem, że to bzdury.

Teraz żałuję tylko, że Mysza tak długo była jedynaczką.

Na koniec: Mysza jako kociak przegryzła przewody od dwóch par słuchawek, systematycznie zwalała doniczki, książki z półek i serwetki ze stołu. Miluś nie zniszczył nic. Kacper także.